எம்பி குதிப்பதும் ஏற்றுக்கொள்வதும்

சில ஆண்டுகளுக்கு முன் நடன நிகழ்ச்சியைத் தொடங்கினார்கள். பிரபலமான தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சியாக  அமைந்தது. அதிலிருந்த பலர் கலையுலகில் ஆளுக்கொரு இடத்தைப் பிடித்திருக்கிறார்கள். புதிய நடன கலைஞர்களுக்கு பெரிய வாய்ப்பும் அதன்வழி அமைந்தது.

அது ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும். அதில் ஒரு பாடலுக்கு நடனம் ஆடினார்கள். நடனத்தின் ஒரு அங்கமாக நாயகன் நாயகியை தன் இடுப்பில் தூக்கி வைத்து ஆடினார். சில வினாடிகளிலேயே அடுத்தடுத்த நடன அசைவுகளுக்கு சென்றுவிட்டார்கள்.

சில நாட்கள் கழித்து பத்திரிகைகளில் அந்த நடன அசைவு சர்ச்சைக்குள்ளானது. அந்தக் காலக்கட்டத்தில் இப்போது மாதிரியான சமூக வலைத்தளங்கள் பிரபலமாக இருக்கவில்லை. அதன் பயன்பாடும் சொல்வது போல இல்லை.

நாளிதழ் முதற்கொண்டு வார மாத இதழ்கள் மட்டுமே இருந்தன.

மக்களின் அதிருப்திகள் எல்லாமே எழுத்துகள் மூலமாகத்தான் வந்துகொண்டிருந்தன. வானொலியில் உச்சரிப்பு பிழையைக் கேட்டாலும் ஒரு வாரம் கழித்து காட்டமான வாசகர் கடிதமாக பிரசுரமாகும்.

அந்த நடன நிகழ்ச்சி முடிந்த மறுவாரத்தில், 

எப்படி ஒரு பெண்ணை ஆணொருவன் இடுப்பில் தூக்கி வைத்து ஆடலாம்!!!?

சமுதாயம் கெட்டுவிட்டது...!!!?

இதுவா ஒழுக்கம்...!?

ஆபாச நடனம்..!?

நிகழ்ச்சியை நிறுத்த வேண்டும்..!?

போன்ற விமர்சனங்கள் நான்கு வாரங்களாக வந்தன. அதன் பிறகு நிகழ்ச்சியில் நடனக்கலைஞர்கள் வேறு மாதிரி ஆடலானார்கள்.

இது நடந்து பத்தாண்டுகளுக்கு மேலிருக்கும். இன்று எதார்த்தமாக உள்ளுர் நாடகம் ஒன்றின் ஒரு காட்சி கண்ணில் பட்டது.

கணவனுக்கும் மனைவிக்கும் சண்டை. மனைவி கணவனை சமாதானம் செய்வதற்கு எம்பி குதித்து இடுப்பில் அமர்கிறார். முகமும் முகமும் பார்த்துக்கொள்ள இரு கன்னங்களிலும் முத்த மழையை ஆக்ரோஷமாகப் பொழிகிறார்.

'எனக்கு பக்குனு தூக்கி வாரிப்போட்டது.' ஆனால் இதுபற்றி பெரிதாக இனி யாரும் பேசமாட்டார்கள். சமூக வலைத்தளங்களின் இதைவிட மோசமானவையைப் பார்த்து பழகிவிட்டார்கள்.

என் ஐயம் ஒன்றுதான். இடுப்பில் அமர வைப்பதைப் பார்த்து ஏற்றுக்கொள்வதற்கு ஏறக்குறைய பத்தாண்டுகள் ஆன நிலையில் கணவனின் இடுப்பில் எம்பி குதித்து உதட்டோடு உதடு முத்தமிட்டு சமாதானம் செய்யும் காட்சி வருவதற்கு எத்தனை ஆண்டுகள் ஆகுமோ?

எல்லாம் மாறிக்கொண்டிருக்கிறது என்பதை புரிந்து கொள்ள வேண்டிய அதே சூழலில் அதன் எல்லையை நினைத்து முன்னெச்சரிக்கையும் கொள்ள வேண்டியுள்ளது.