ஸ்படிக கிரீடக்காரி

கனத்த மழையின் நாளொன்றில்
நினைவிருக்கிறதா
நாம் சந்தித்துக்கொண்டோம்
அது சந்திப்புதானா என முழுமையாய்
புரியவில்லை

வேறெந்த பெயர் வைக்கவும் தெரியவில்லை
தைரியமுமில்லை

உன்னிடம் மட்டும் ஒரு குடை
மழையில் தன்னை நனைந்துக் கொண்டிருந்தது

பிரபஞ்சத்தின் கண்டுபிடிப்பாய்
உனக்கு
ஸ்படிக மழைத்துளிகளின் கிரீடம்
கொடுக்கப்பட்டிருந்தது
வைரம்போல அவை
மினுமினுத்தன

மெல்ல நீ நடந்து வந்தாய்
மழையை மதிக்காது நான்
ஏனோ உன்னைத் தொடர்ந்தேன்

எத்தனை முறை பார்த்தாலும்
அத்தனை முறையும்
நீ பிரமிப்பைக் கொடுக்கத் தவறுவதில்லை

அன்றும் அப்படித்தான்

அருகில் நான் வந்ததும்
குடையை மடக்கி வீசினாய்
இப்போது இருவரும் நனைவோம் என்றெண்ணினேன்

நீயோ
உன் வெண்சிறகை விரித்து
என்னை இழுத்து அணைத்து
மழையில் இருந்து காத்தாய்

மழைத்துளி படர்ந்த
உன் வெண்சிறகின் வாசத்தினை
உன் நினைவு தோன்றும்பொதெல்லாம்
முகர்ந்து சிலிர்க்கிறேன்

#தயாஜி