மாணவர்களுக்கான கதைச்சொல்லி

 ஓர் எழுத்தாளனாக எனக்கு, நான் எழுதிய கதைகள் பேசப்படுவது பிடிக்கும், அதைவிடவும் நான் வாசித்த கதைகளைப் பேசுவது பிடிக்கும். அதே போல மாணவர்களுக்கும் எழுத ஆர்வம் உள்ளவர்களுக்கும் கதைகளைச் சொல்வதென்றால் லட்டு சாப்பிடுவது போல் ஒரு கொண்டாட்டமாகவே அதனை நான்  மாற்றிக்கொள்வேன்.

யாருக்கு என்ன கதைகளைச் சொல்வதென்று எனக்கு நன்றாகவே தெரியும். ஒரே கதையை இரு வகையாக மாற்றியும் கூட இரு தரப்பினர்க்கு சொல்லியிருக்கிறேன். எங்களது குறுங்கதை எழுதும் வகுப்பில் பிரதான பாடமே குறுங்கதைகளை வாசித்து, வாசித்த கதைகளை மற்றவர்களுடன் சொல்லி மேலும் கதையை செறிவாக்கம் செய்வதுதான்.

ஏறக்குறைய பத்து பதினைந்து ஆண்டுகளுக்கு முன் மின்னல் பண்பலையில் அறிவிப்பாளராக இருந்த சமயம். எங்களுகென்று சில நிகழ்ச்சிகளை தயாரிப்பதற்கான வாய்ப்பு கிடைத்தது. அப்போது சிறுவர் நிகழ்ச்சியான ‘செல்லமே செல்வமே’ எனும் நிகழ்ச்சிக்கு அதன் தயாரிப்பாளராக சித்ரா இருந்தார். மாணவர் படைப்புகளை ஒளிப்பதிவு செய்வதற்காக சில பள்ளிகளுக்கு செல்ல வேண்டியிருந்தது. இதனை பயன்படுத்தி ‘மாணவர்களுக்கு கதை சொல்லலாமா’ என நிர்வாகத்திடம் கேட்டிருந்தேன். சம்மதம் கிடைத்தது. தயாரிப்பாளர் சித்ராவுடன் நானும் பள்ளிகளுக்கு சென்றேன்.

அவர் மாணவர் படைப்புகளை ஒலிப்பதிவு செய்யும் போது நான் மற்ற மாணவர்களுக்கு கதைகளைச் சொல்லிக்கொண்டிருப்பேன். பெரிய நம்பிக்கையுடன் தொடங்கியது திட்டம்; சில எதிர்ப்பாராத சூழலால் தொடர முடியாமல் போனது.

அவ்வப்போது பள்ளிக்கூடங்களுக்கு சிறுகதைகள் , குறுங்கதைகள் எழுதும் பட்டறையை வழிநடத்த செல்லும் போது கதை சொல்வது அத்தியாவசியமானதாகவும் இருக்கிறது முக்கியமானதாகவும்  இருக்கிறது.

மீண்டும் தாமான் மெலாவாத்தி தமிழ்ப்பள்ளிக்கு கதை சொல்ல சென்றிருந்தேன். மீண்டும் என்பதற்கு காரணம், பனிரெண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்னமே ஒரு முறை இப்பள்ளிக்கு கதை சொல்ல சென்றிருந்தேன். ஆசிரியரும் எழுத்தாளருமான ம.நவீன் அழைத்திருந்தார்;இப்போதும் அவர்தான் அழைத்தார்.

அப்போது மாணவர்கள் பள்ளியில் தங்கியிருந்தார்கள். நானும் சில நண்பர்களும் முதல் நாள் இரவு மாணவர்களுக்கு கதை சொல்ல சென்றோம். கதை சொல்லி முடிந்ததும் எங்களுக்கு புத்தக பரிசுகளைக் கொடுத்தார்கள். எனக்கு சுந்தர ராமசாமியின் கட்டுரை புத்தகத்தை ம.நவீன் கொடுத்தார். அந்த அனுபவத்தைப் பற்றி முகநூலில் எழுதியிருக்கிறேன். ஆனால் அன்றைய மனநிலையில் அவற்றை புகைப்படம் எடுத்து சேமிக்க தோன்றவில்லை. 

தாமான் மெலாவாத்தி தமிழ்ப்பள்ளியின் கருவூல மையத்தின் ஏற்பாட்டில் மாணவர்களுக்கு கதை சொல்லும் நிகழ்ச்சி ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்தது. அதற்கு நான் உட்பட எழுத்தாளர்களான ஶ்ரீகாந்தன், விஸ்வநாதன், அரவின் குமார், சாலினி ஆகியோர் அழைக்கப்பட்டிருந்தோம்.

காலை 8.30க்கு நிகழ்ச்சி தொடங்குகிறது. நானும் நண்பர்களும் அதிகாலை 6 மணிக்கெல்லாம் பள்ளிக்கு வந்துவிட்டோம். ஏனெனில் கொஞ்சம் தாமதித்தாலும் வாகன நெரிசலில் மாட்டிக்கொள்வோம். சரியான நேரத்திற்கு பள்ளி வர முடியாமல் போய்விடும்.

காலை சிற்றுண்டியில் மாணவர்கள் குறித்தும் இன்றைய நிகழ்ச்சி குறித்தும் ம.நவீன் விளக்கினார். தமிழ்மொழி வார நிறைவு நாள் என்பதால் சில போட்டிகளையும் நடத்தியிருக்கிறார்கள். அதில் இரு போட்டிகள் மட்டும் இன்று நடக்கவுள்ளதையும் சொன்னார்.

பின் நாங்கள் தலைமை ஆசிரியரை சந்தித்து பேசினோம். வழக்கம் போல நான் என் சார்பாக பள்ளிக்கு நான் எழுதிய ‘அந்தக் கண்கள் விற்பனைக்கல்ல’, ‘குறுங்கதை எழுதுவது எப்படி?’ என்ற புத்தகங்களையும் கவிஞர் பூங்குழலி வீரன் எழுதிய ‘பொம்மைகள் கூட பேசிக்கொண்டிருக்கலாம்’ கவிதைத் தொகுப்பையும் கொடுத்தேன்.

 பிறகு நாங்கள் மண்டபத்திற்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டோம். ம.நவீன் எங்களை மாணவர்களுக்கு அறிமுகம் செய்தார். அதோடு கதை சொல்லுதலில் முக்கியத்துவத்தையும் பேசினார்.

எங்கள் ஐவருக்கும் தலா ஆளுக்கு ஏறக்குறைய 20-25 மாணவர்களை ஒப்படைத்தார்கள். அப்படியே ஆளுக்கொரு ஒரு இடமும் வழங்கப்பட்டது. நானும் என் மாணவர்களை அழைத்துகொண்டு வகுப்பறைக்குச் சென்றேன்.

என்னைப் பற்றிய சிறு அறிமுகத்தை மாணவர்களுக்கு சொன்னேன். ‘கதை என்றால் என்ன?’ என்ற கேள்வியுடன் தொடங்கினேன். சில நிமிடங்களில் மாணவர்கள் என் பேச்சை கவனிக்க ஆரம்பித்துவிட்டார்கள். நமக்கும் அதுதானே வேண்டும்.

அவர்களுக்காக கொண்டு வந்திருந்த கதைகளில் அவர்களையே கதாப்பாத்திரங்களாக மாற்றி பேச வைத்தேன். அது மாணவர்களை கவர்ந்தது. கதைகளுக்கு இடையிடையே கேள்வி பதில் அங்கமும் இருந்தது. பங்கெடுத்த அனைத்து மாணவர்களுக்குமே சிறு சிறு பரிசுகளைக் கொடுத்தேன். நேரம் போனதே தெரியவில்லை. ஒரு மணி நேரம் கதைகளிலேயே கரைந்திருந்தது. கதை சொல்லும் அமர்வு முடிந்ததும் மீண்டும் மண்டபத்திற்கு சென்றோம்.

அங்கு பாடல் போட்டியும், மாறுவேட போட்டியும் நடந்தது. நாங்கள் அதற்கு நீதிபதிகளாக தனித்தனியாக நியமிக்கப்பட்டோம். வெற்றி பெற்ற மாணவர்களுக்கு பரிசுகள் வழங்கப்பட்டன. எங்களுக்கும் நினைவுப்பரிசு, நற்சான்றிதழ், புத்தம்  என கொடுத்து சிறப்பு செய்தார்கள்.

நிகழ்ச்சி சிறப்பான முறையில் நடந்து முடிந்தது. 

மாணவர்களுக்கு  சொல்லிய கதைகளில் அவர்கள் மட்டுமல்ல நாங்களும் உற்சாகமாகிவிட்டோம். பள்ளியிலேயே எங்களுக்கும் பிரியாணியை ஏற்பாடு செய்திருந்தார்கள். இவ்வேளையில் தாமான் மெலாவாத்தி தமிழ்ப்பள்ளியின் தலைமையாசிரியருக்கும், கருவூல மையத்தின் பொறுப்பாளர்களுக்கும் பள்ளி நிர்வாகத்திற்கு , ஆசிரியர் ம.நவீன் அவர்களுக்கும் எங்கள் நன்றி.