அப்போதெல்லாம்
எப்போதாவது
அந்தத் தாத்தா
எங்கள் வீட்டு லயத்தில்
சைக்கிளோடு வருவார்
ஒருபோதும் உட்கார்ந்து
வரமாட்டார்
நீண்ட நடைப்பயண
தோழன் போல்
சைக்கிள் தோளில்
கையைப் போட்டுகொண்டு
நடந்துதான் வருவார்
இன்னொரு கையோ
சைக்கிள் சீட்டில்
அமர்ந்திருக்கும் வண்ணமிட்ட
பெட்டியைத் தாங்கியிருக்கும்
கையடக்க பூஜை மணியில்
கைப்பிடிப்பு வலிக்காதிருக்க
கட்டியிருக்கும்
நைந்த துணியை
கழற்றி வீச மனமின்றி
ஒன்றின் மேல் ஒன்றென
சுற்றிச்சுற்றி
உலகிலேயே
தலையில் தொப்பை முளைத்த
உருவத்தை அதில்தான்
பார்க்க முடிந்தது
அதைவிட அதிசயம்
அவரால் எப்படியோ
அந்த மணியை
நொடிக்கொரு முறை
அடிக்க முடிந்தது
வீட்டின் எந்த மூலையில்
இருந்தாலும்
அவர் வந்துவிட்டால்
குழந்தைகளின் கூச்சல்
"தோ பாரு வந்துட்டாரு"
என எல்லோர்
காதையும் குடையும்
நடந்தே தேய்ந்த
ஜப்பான் சிலிப்பரில்
அழுக்கு படிந்த
காற்சட்டையில்
மாதம் ஒருமுறை துவைக்கும்
மேல்சட்டையில்
பொக்கை வாய் சிரிப்பில்
நடுங்கும் கைகளில்
அன்று
அவர் விற்ற
ஐஸ் கிரீமின் ருசி
இன்று
எவன் விற்கும்
ஐஸ் கிரீமிலும் இல்லை.....
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக