நிலைகள் மாறனும்; நிஜங்கள் புரியனும்...
நித்திரை மறந்து புறப்படுவோம்......
தோள்மீது தோள் வைத்து தோல்விகளைத் துரத்திடுவோம்...
காலோடு கால் சேர்த்து கஷ்டங்களைக் கடந்திடுவோம்..
வா வா இளைஞனே; வருத்தம் ஏன்..?
வெற்றி நமக்கென்று திருத்தம் செய்...!
நித்தம்நித்தம் யுத்தம் செய்யும்
ரத்தச்சரித்திரம்;
உனக்குமெனக்கும் இருக்கும் பகைதான்;
இந்தச்சரித்திரம்;
யுத்தம்மூலம் பூமி கேட்கும்,
‘ரத்தம்’சரித்திரம்;
துச்சமாக உயிரைக் கேட்கும்,
‘பிச்சைப்’பாத்திரம்;
தீயும்கூட ஆறிவிடும், தீமைமாறுமா;
உடனிருந்தேக் குழி பறித்தால்,
உதிரம் தாங்குமா..
கத்தி கையில் வந்தபின்னே,
கருணைத் தேவையா....?
யுத்த நேரம் வந்தபோதும்
மெத்தைத் தூக்கமா...?
இன்று வீசும் கத்தி ‘என்னை’க்
கொன்று வீசிடும்...
அந்த கத்தி மீண்டும்;
உந்தன் கதவைத் தட்டிடும்..
மீண்டும் மீண்டும் இந்தநிலைதான்;
தொடர வேண்டுமா..?
விட்டுசென்ற தடயங்களின்
தரத்தில் குறைவில்லை...
தன்னை நம்பி தானே செல்ல
ஏனோ மனமில்லை...
உந்தன் அனுக்கள்,
உந்தனோடு மறையவேண்டுமா.....?
விட்டுச் செல்ல பாவம் தவிர
வேறு இல்லையோ..!
நீ;
கத்தி குத்தி செத்துப்போனால்;
கண்கள் தாங்குமா..?
தாயின் மார்பும் தூங்குமா..?
நிலைகள் மாறனும்; நிஜங்கள் புரியனும்...
நித்திரை மறந்து புறப்படுவோம்......
தோள்மீது தோள் வைத்து தோல்விகளைத் துரத்திடுவோம்...
காலோடு கால் சேர்த்து கஷ்டங்களைக் கடந்திடுவோம்..
வா வா இளைஞனே; வருத்தம் ஏன்..?
வெற்றி நமக்கென்று திருத்தம் செய்...!
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக